چه زیبا خالقی دارم
 دلم گرم است می دانم
 که فردا باز خورشیدی
 میان آسمان ، چون نور می آید 
شبی می خواندم .... با مهر
 سحر می راندم ..... با ناز

 چه بخشنده خدای عاشقی دارم
 که می خواند مرا ، با آنکه میداند
 گنه کارم
اگر رخ بر بتابانم
 دوباره  می نشید بر سر راهم
 دلم را می رباید ، با طنین گرم و زیبایش
 که در قاموس پاک کبریایی ، قهر نازیباست
چه زیبا عاشقی را دوست می دارم
 دلم گرم است می دانم ، که می داند
 بدونِ لطف او ، تنهای تنهایم
 اگر گم کرده ام من راه و رسم بندگی ،
اما
 
 دلم گرم است ، می دانم 
 خدای من ، خدایی خوب می داند
 و می داند که سائل را نباید دست خالی راند
 دلم گرم خداوندی ست
 که با دستان من ، گندم برای یاکریم خانه می ریزد
 و با دستان مادر کاسه آبی را، برای قمری تشنه
 دلم گرم خداوند کریمِ خالق نوریست
 که گر لایق بداند
 روشنی بخشد ، به کرم کوچکی با نور
 دلم گرم خداوند صبور و خالقِ صبریست
 که شب ها می نشیند در کنارم
 تا  که بیند می رسد آن شب
 که گویم عاشقش هستم؟
 
خداوندا ، دعا برآنکه آزار مرا اندیشه می دارد ، نشانم ده
 خداوندا ، مسلمانی عطایش کن

 نخشکاند هزاران شاخه زیبای مریم را

 نبندد پای زیبای پرستو را

 نسوزاند پر پروانه های عاشق گل را

 نچیند بال مینا را
 
===
 دعایش می کنم آن  عهد بشکسته

 دعایش می کنم عاشق شود بر یاکریم و هدهد و مینا

 دعایش می کنم

 آن سان دعایی 
 چون مرا با لعنت و نفرین قراری نیست
تو آیا هیچ می دانی خدایم کیست ؟

 چنان با من به گرمی او سخن گوید
 که گویی جز من او را بنده ای ، در این زمین و آسمانها نیست
 هزاران شرم باد بر من
 چنان با او به سردی راز می گویم
 که گویی من جز او  و بی گمان
 یکصد  خدا دارم
چنان با مهر می بخشد
 که گاهی آرزوی صد گناه و توبه من دارم
 الا ای آنکه خواب از چشمها بردی
 تو را آرامش شب ها گوارایت
 نهال خنده مهمان لبانت

 تو  ای  با مذهب عشاق بیگانه
 برایت عاشقی را  آرزو دارم
الا ای آنکه گریاندی مرا تا صبح
 برای تو ،  هزار و یک شب آرام و پر لبخند ر ا
 من آرزو دارم
تو را ای آرزویت ،  قفل بر لب ها
 برای تو ، کلید فهم معنای تفاهم
             
تو ای با عشق بیگانه
  اگر روزی بخوانی رمز بال شاپرک ها را
  تو می فهمی ، که مرگ مهربانی ،
آخر دنیاست
         
اگر حزن نوای بلبلی را در قفس احساس میکردی
 دگر   آواز شاد بلبلان را در قفس،  باور نمی کردی
 
اگر ناز نگاه   آهوان دشت می دیدی
 تفنگت را شکسته ، مهربانی پیشه می کردی

 چه لذت صید مرغان رها در پهنه آبی؟
 اگر معنای آزادی ، به یاد آری
نم چشمان آن آزرده دل را گر تو می دیدی
 نمازت را ادای تازه میکردی
نمی دانم دگر باید چه می گفتم
 به در گفتم،  تمام آنچه در دل بود
    بدان امید
شاید بشنود دیوار